به اتفاق یکی از دوستان به آرامگاه سعدی رفته بودیم. پس از خروج تابلویی تبلیغاتی توجه مرا جلب کرد. موضوع، دیدار قریب الوقوع رییس جمهور از شهر شیراز بود. دوستداران آقای احمدی نژاد، در آستانه انتخابات با خوشحالی تمام تصویر ایشان را به همراه یکی از اشعار سعدی پیشکش کرده بودند.
بخت باز آید از آن در که یکی چون تو درآید روی زیبای تو دیدن در دولت بگشاید
اولین چیزی که توجه ام را جلب کرد، اعتماد به نفس این گروه در انتخاب شعری چنین وصف الحال در کنار تصویر رییس جمهور خوش صورت و خوش سیرت، محمود احمدی نژاد بود. وقتی این موضوع را با دوستم در میان گذاشتم، همینطور که قهقه می خندید، من به این فکر می کردم که بچه های محله ی سعدی هم انگار تنشان به خود سعدی خورده و لطافت طبع شان گل کرده ....و اما این دوست ما که خودش دستی در ادبیات داشت گویا حافظه ی ادبی اش بر اثر ریسه رفتن های نابهنگام، تکان خورده بود و اصل شعر سعدی را به خاطر آورده بود که چنین است:
بخت باز آید از آن در که یکی چون تو درآید روی میمون تو دیدن در دولت بگشاید
لینک متن کامل اصل شعر: http://ganjoor..net/saadi/divan/ghazals/sh277
در اینجا چند پرسش پرسیدنی است:
چرا طرفداران محمود در محله ی سعدی تصور کردند کلمه میمون یادآور حقیقتی است که هیچکس از آن آگاه نیست؟
تصور کردند این روزها کسی اشعار سعدی را نمی خواند؟
به ایت ترتیب نه به ریش محمود رحم کردند و نه به ردای کهنه ی سعدی؟
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر