تحریم این جنایتکاران به تنهایی چاره ساز نیست و تقریبا مثل آب در هاون کوبیدن می ماند زیرا این جنایتکاران خواه یا نا خواه به خارج سفر نمی کنند و اگر هم به سفری بروند جایی به جز سوریه ،لبنان و مثلا عراق نخواهد بود و یا اینکه کشورهایی که سرمایه های این افراد در گردش هستند. اگر غرب و امریکا در تحریم رژیم خلوصی دارند باید تحریمها را با تعریف دیگری به پیش برند و در وهله نخست خانواده این جنایتکاران را هم تحریم نمایند و نیز سرمایه های آنان را بلوک کنند که اغلب سرمایه گذاریهای آنان برای فرار از چنین پیشامدی از قبل به نام اعضای خانواده و یااشخاص ثالث دیگری می باشد و در گام بعدی دلالان رژیم و سپاه که به صورت واسطه های رژیم در خارج فعالند نیز شناسایی شوند و نه تنها دامنه تحریم این افراد را بلکه اعضای خانواده و شرکا و افرادی که اموال و دارایی این دلالان رژیم را در مالکیت ظاهری دارند در بر بگیرد . در این صورت شاید شاهد تاثیر مثبت این تحریمها باشیم وگرنه تاثیر ملموسی از این نوع تحریمها مشاهده نخواهد شد و رژیم و سپاه پاسداران و جنایتکاران مستقیم و غیر مستقیم آن راه گریز خواهند داشت و همان آب در هاون کوبیدنی بیش نیست . به هر حال غرب و امریکا اگر واقعا به دنبال راههای فشار بر رژیم هستند بیشتر باید به چگونگی بهتر موثر بودن آن بیاندیشند.کبدانی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر